تاثیر کود دامی بر عملکرد کمی و کیفی لاین L17 سویا در شرایط تنش خشکی

به منظور بررسی اثر استفاده از کود دامی در شرایط تنش خشکی، بر عملکرد کمی و کیفی سویا، آزمایشی در سال 1383 در مرکز تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر اجرا گردید. در این آزمایش از طرح کرتهای یک بار خرد شده در قالب بلوکهای کامل تصادفی استفاده شد. تیمارهای آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح قرار گرفتند که شامل آبیاری پس از 50، 100 و 150 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A بودند. تیمار کود دامی نیز به عنوان عامل فرعی و در چهار مقدار صفر، 15، 30 و 45 تن در هکتار در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی باعث کاهش معنی‌دار ارتفاع بوته، تعداد گره، طول میانگره، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته و وزن هزار دانه شد. استفاده از کود دامی سبب افزایش معنی‌دار صفات مذبور در گیاه گردید. با افزایش فواصل آبیاری عملکرد کل کاهش معنی‌داری یافت. حداکثر عملکرد دانه به تیمار آبیاری کامل با 2511 کیلوگرم در هکتار تعلق داشت. میزان کاهش عملکرد دانه در تنش ملایم و شدید به ترتیب برابر 22 و 39 درصد بود. با افزایش کود دامی عملکرد افزایش یافت، به طوری که حداکثر عملکرد دانه با مصرف 45 تن کود دامی در هکتار به میزان 2243 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. با افزایش دور آبیاری مقدار روغن دانه کاهش و میزان پروتیین دانه افزایش یافت. مقادیر مختلف کود دامی تنها توانست باعث تفاوت معنی‌دار در مقدار پروتیین دانه شود و بر روی میزان روغن دانه تاثیر محسوسی نداشت، به نحوی که بیشترین مقدار کود دامی باعث کاهش مقدار پروتیین دانه (21/36%) شد.